හෙවනැල්ල....(හෙවත් සහෘදයා...)

මං හෙවනැල්ල එක්ක රණඩු වෙනවා....

මට ඌව පේන්න බෑ...!
සමහර දේවල් බෙදාගන්න පොරකනවා... මට වඩා දිග හෙවනැල්ල මාව පරදවනවා.
මට ඌව පේන්න බෑ....!
හෙවනැල්ල නැති දිහාවකට මට යන්න හිතෙනවා...
මං හෙවනැල්ලෙ තරමට ලොකු වෙන්න හදනකොට ඌත් ලොකු වෙනවා...
එහෙම උණත්, ඌ දැන් ටිකක් හොඳයි.... හිතපු තරම් නරක නෑ....!
මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා... මගෙ තනියට ඉන්නවා..
ඉඳල හිටල තරහා උණත් මට සමහර වෙලාවට ඌ හයියක්...
ඌ හිතපු තරම් නරක නෑ..
මම හෙවනැල්ලෙ තරමට ලොකු උණා.. ඌ මාත් එක්ක යාළු උණා..
මට ඌ නැතුව බෑ.. උටත් මං නැති උණාම දුක බව දැක්කා..
සමහර කරදර මාව හොයන කොට හෙවනැල්ල ඇවිත් ඒවාට නොපෙනෙන්න මාව වහගත්තා..
හතර වටින් එලිය තියෙද්දිත්.. කට්ට කරුවලෙත් හෙවනැල්ල මාත් එක්කම හිටියා...
මාත් එක්ක හිනා උණා.. මාත් එක්ක ඇඩුවා..
මට ඌව නැතුව බෑ.. අපි දැං එකම වගේ..
එකට වෙලිලා වෙන්කරලා අඳුන ගන්නම බෑ...
මං යන පාර හරිද වැරදිද කියුවා...
ඒ මාත් එක්ක ඒ පාරෙන් එන ගමන්.... ඉතිං මං පිළිගන්නවා..
මට තේරෙනවා ඌ මට ආදරෙයි..
කාකි පාට මූණු අතරින් අඳුණන මූණක් ඇවිදින් අපිව එක්කන් යනකන්..
යකඩ කූරු අස්සෙන් එබිලා බලාන හිටියා...
ඒ මූණු වල රැුවුම් ගෙරවුම් වලින් මට රිදෙයි කියලා ඌ මාව වහගත්ත ගමන්ම හිටියා...
ඉතිං මට ආපු ගල් මුල් උටත් වැදුණා ඌ කෑගහලා ඇඩුවා....
ඒ ඒවගෙන් මට රිදෙයි කියලා හිතලා..
මම හෙවනැල්ල දිහා බැලුවා ඌ ලොකුවෙලා.. ප‍්‍රතපවත් වෙලා... මාව හංගන් ඉන්නවා..
මං හෙවනැල්ල බදාගත්තා... ඌ මාව තුරුළු කරගත්තා... දෙන්නම ඇඩුවා..
මගේ කඳුළු බිමට වැටුණෙ නෑ.. ඌ අල්ලගත්තා..
උගේ කඳූළු හරිම රස්නෙට මගෙ ඇගට වැටුණා... මාව පිච්චුණා..!!
මගෙ ඇගට උරාගත්තා... මගෙ ලේත් එක්ක මුහු වෙලා ගියා...
මට පණක් ආවා... මං නැගිට්ටා... මට දැං කෙළින් හිටගන්න පුළුවං..
මං වෙනදට වඩා ඈත ලෝකෙ දිහා බලන කොට හෙවනැල්ල හිතුවෙ මම දැං ලොකුයි කියලා...
එයා දැං ටිකක් දුරින් ඉඳලා බලන් ඉන්නවා.. මං දන්නවා ඌ මට ආදරෙයි...
අපි දැං ඉන්නෙ වෙනම උණාට ඌ මගේ හෙවනැල්ල......
මට තනියම ඉන්න පුරුදු කරන්න එයා ඈතට ගියාට... ඌ මගේ හෙවනැල්ල.....!!
නෑ... ඌ.... මගෙ අයියා.......!!!