නරකයෙක් උනෙමි...(යාන්තං 50යි...)

උජාරුවට අළුත් උසස්පෙළ පන්ති වලට කඩද්දිම මම නරකයා විදියට බෞතිස්ම උණා.... නම් කතා කරලා අදාල පන්තිය දැනගන්ඩත් කලින් පිටිපස්සෙන් ඇවිත් කොණ්ඩෙන් ඇදපු එකාගෙ ජාතිය අමතලා බලද්දි
"හුටා වයිසා...!"සපත්තුදෙකේ ඉඳන් කොණ්ඩෙ දක්වා හෙඳට බලපු උපවිදුහල්පති තුමා ආදරෙන් ඔලුව අතගා කිවුවෙ "කොන්ඩෙ කපන් එනවා" කියා පමණි... 
"සල්ලි නෑ සර් කන්න ගෙනාපු එකවිතරයි හෙට කපන් එන්නම්"යි කීමුත් බිරි බල්ලට විසිල් ගහන්නා සේ අන්තිමට රුපියල් 100ක් දී මා එළවීය. කලින් දවසේ අම්මත් ඔය වැඩේටම දීපු රුපියල් 50 තාම පර්ස් එකේය. මගට ගිහින් ආපහු හැරි "ඉතිරි ගෙනත් දෙන්න ඔ්නේ" යැයි එතුමා කීවේ මං වයිසා කියපු එකට තරහ ගිහිං වත් දැයි මට සිතුණි. 

සුදට සුදෙ අලුත් ඇඳුමට කොන්ඩ කොට වැටෙනවට මං සැලුන් එකට ගිහින් කමිසෙ ගලවලා එල්ලද්දි, එතන තව කමිසයක් තිබූ අතර අටෙ දහයෙ පොරක් බණඩා පිටින් කොණ්ඩෙ කපයි... ලොකයා මුණගැහුණු මූසල උදැසණ එය විය. මේකාට පස්සෙ මමත් කොණ්ඩෙ කපනකං මූත් බලන් හිටියෙ මගේ තනියටද ඌත් බය හින්දද මන්දා පොරත් මගේ පන්තියටම වැටීමෙ සම්භාවිතාව ඇති එකෙක් බව දැණුනු නිසා මටත් පොඩි හයියක් හිතට දැණුනි. කමිස දෙක ආයෙ යට කොර ගෙන ලාවට කපා ගත්ත කොණ්ඩෙ ගාණට පීරගෙන උගෙ අම්මා ඌට කොන්ඩෙ කපන්න දීපු සල්ලියි ඌව කොණ්ඩෙ කපන්න එවද්දි විනය පාලක තුමා දීපුසල්ලියි මගේ ඒවායි සැහෙන්න සල්ලි වගයක් ඉතිරියි... ඒටිකත් ඉවර වෙනකං ලග කඩෙන් ලජ්ජා පිට්සා (පිටිසා වගේ හදපු පිටි ගුලියක්) කාලා අපහු ඉස්කොලෙට යන කොට 10.15යි. අපේ කරුමෙට ඇරඹුමම එහෙමයි... ඉස්කොලෙට යද්දි... ප‍්‍රින්සිපල්ම ඉස්සරහට හම්බ උනාට අවුලක් නෑ අපිව යැව්වෙ උපවිදුහල් පති සහ විනය පාලක තුමන්ලා නිසා එසේ වුවත් 
"තොපි කොන්ඩෙ කපලා නෑනෙ  ඇගේ කොණ්ඩ කොටයක්වත් නෑ පළයව්" 
ලෙස පාසලෙන් එලවා අප ලෝකෝත්තර වැඩ සහ නරක  වැඩ කරන වුන් ලෙස පොදුවේ හංවඩු ගසා අලුත් උ/පෙ පන්තියට යන්න තිබ්බ ආසාවට කෙළවීය... දැන් අප නැවතත් සැලුන් එකේ මුත් කපන්න වෙන්නෙ පිලිවෙලින් දෙන්නාගේ අහවල් එක දිලා මිසක් සලලි දැන් ඇත්තේ බඩේ බැවින් කොණ්ඩ කොට ටිකක් අවුලා ඇගට හලාගෙන නැවතත් වීරයන්සේ පාසලවෙත ගියෙමු. එහිදී පෙකී ගුරු පියවරුන් අප අමතා ඉතිරි සල්ලි ඉල්ලන විට දෙවන වරටද අහවල් එකෙන් ඉක්කාවක් ගියෙ සල්ලි නැතිකමට හෙවත් දුප්පත් කමටය. අපිට දෙපාරක් කොණඩේ කපන්නට සිදුවූ හෙයින් ඉතුරු නෑ.. යි පවසා පාසල තුලට යංතම් පැන ගතිමු.. 

ඔපපාතිකයින් සේ පන්තිය මොකද්දවත් දන්නෙ නැතිව බොහොම අමාරුවෙන් පන්තිය හොයාගෙන යද්දි, මගේ ෆිට් එවුන් ඔක්කොම වැටී ඇත්තෙ අනික් පන්තියටය... සුහද මාරු වලට අවසතාව ලබා දි ඇතත් අඳුනන උන් ඔක්කොම එහාපන්තියේ නිසා මා මේ පන්තියේ හිර විය... අඳුනන එකෙකුට හිටි ටිකකට කලින් එකට වාත වෙච්ච ලොකයා පමණි... 
පන්තියේ රෝ තුනයි කොලම් දෙකයි... මං එක කොලම් එකක ලෝකයා අනිකෙ... අනිත් උංගේ මොන්ටිසොරි කතා නොදිරවූ බැවින් වැස්සකටවත් මොන්ටිසොරි නොගිය අපි දෙන්නා ඩෙස් දෙකත් අරන් අන්තිම පේලියටත් පිටිපස්සෙන් පේලියක් දාගත්තෙමු දැන් අන්තිම පේලියේ අපි දෙන්නා විතරය.. 
"පන්තිය කැතේ බෑ..!!" නැවතත් අපි නරකයන් බවට පත් විය.. බැලන්ස් කරන් මුවාවෙන් පස්සෙ දවසක සුදුමල්ලි නොහොත් පළවෙනියා නිතරම පඩ ඇරිමෙන් වාර්ථා තබා උගේ පේළියෙන් එළවන ලදුව මෙයට සෙට් වීමත්, වල පේළියෙ සින්දු කීමට අපේ ආරාධණයෙන් තට්ටු කරන්නා නොහොත් මළලසෙකරද... නන්දෙ මාමා හා ටුටුවා මෙන්ම පට්ටලයයි පොටෑෂුයි අන්තිම පේළිය බවට පත්විය ලොකයා හා නරකයා ලෙස නම් දෙක අප දෙදෙනාටම පොදු වුවත් පසු කලෙක මම නරකයාද ඌ ලෝකයාද විය



ප.ලි.

---

යාන්තං 50යි... කතන්දර කාරයා එහෙම 500 පොස්ට් දාද්දි මං තාම චුට්ටි එකෙක්නෙ.... අවුරුදු දෙකක් තටමලා ඔන්න ටාගට් කවර් කලේ... අලුත් අවුරුදු සුභ පැතුමත් එක්ක 50 දාන්න හිටියට තව කල් ඉන්න මොකටද කියලා හිතුණා.... හෙමිං යන ගමන් කොහොමත් ස්ටේබල් එකේ හෙමින්ම යන්ට ඔ්නේ... සුභාෂ් හෙවත් ලෝකයයි මායි බ්ලොග් දෙකක් පටන්ගත්තෙ ස්කොලේ ගියපුකාලේ ඉඳන් චාටර් සීන් ටික දාන්න.. පොර මිසිං (නේවි ගියා...) ලෝකයා ඇනහිට්ටා... දැන් උගේ ඒවාත් මෙකේ පේස්ට් කරගෙන ඌටත් පුළුවං වෙලාවට පෝස්ට් 1ක් දෙකක් දාගෙන වැඩේ යන්නෙ.. 
මුලින්ම ලිවෙ... මගේ.. මට.. සහ මම...!!  මගෙ වචන වලින්ම මට වෙච්ච දේවල් මම ම ලියන්න කියලා හිතාගෙන තේමාවත් ඒකම දැම්මා...


වැඩියෙන්ම හිට් උණේ ඌයි මායි දෙන්නම ලියපු වධ මලයි වද මලුයි....! කවි වලින් නම් ප‍්‍රපංච...  
මං ආසම ලිපිය තමයි මගේ අයියා ගැන ලියපු හෙවනැල්ල......(හෙවත් සහෘදයා.....)ඒක කවියක්ද මොකද්ද මන්දා... 
ලොකයාගේ ලිපි වලින් මං ආසයි... නුඹද.... මමද....පමාවද...........හරියටම ඌ ගැන ලියලා තියෙනවා... 
මෙකෙ කතන්දර 100%ක් අපේ අත් දැකීම්.... ඉස්සරහටත් එහෙමම ලියන්නයි හිතන්නෙ

මාතලංගේ උපදේශයට ස්තූතියි.....